Drodzy Parafianie

          Mimo że trwają wakacje warto pamiętać, że Niedziela jest dniem szczególnym i wyjątkowym tzn. Świętym. Fundamentem i głównym punktem tego dnia jest zawsze uczestnictwo we Mszy Św.; Uczestnicząc we Mszy Św. nie tylko tworzymy Kościół, umacniamy naszą wiarę ale otrzymujemy tak potrzebne dary jak pokój, pociechę, siły i moc do życia i dawania świadectwa miłości.                            

         Papież senior Benedykt XVI w 2012 r. powiedział: - co robić, aby uratować siebie, swoje małżeństwo i rodzinę? Jeżeli będziecie świętować niedzielę po chrześcijańsku, jeżeli zachowacie niedzielę to niedziela zachowa was i waszą rodzinę od wielu doświadczeń   i niebezpieczeństw. Nie czekajcie, aż będzie za późno – uwierzcie że niedzielna Eucharystia jest podstawą życia !!!

Szczęść Boże

SŁOWO PROBOSZCZA

Drodzy Parafianie

           Po dwóch latach przerwy nasza wspólnota parafialna przeżywa dzisiaj podniosłe   i radosne wydarzenie jakim jest Uroczystość I Komunii Świętej. Jest to dobra okazja aby wraz z dziećmi przeżyć ponownie swoją radość z przyjmowania Pana Jezusa w Komunii Św. i wyrazić wielką wdzięczność Chrystusowi, że w tym małym, białym konsekrowanym chlebie daje nam siebie jako największy dar miłości Boga do człowieka.

          Komunia Św. łączy nas z Jezusem Chrystusem i z całą wspólnotą Kościoła, daje nam wewnętrzną moc i siłę, pokój i radość, umacnia nas w wierze nadziei, miłości i otwiera nam drogę do nieba.

            Korzystajmy więc z tego wyjątkowego i nieocenionego daru jak najczęściej z czystym sercem, uwielbiając Boga za wszystko w naszym Panu Jezusie Chrystusie.

Szczęść Boże

        Cały świat zadrżał, gdy 13 maja 1981 r. na Placu św. Piotra w Rzymie turecki zamachowiec Ali Agca oddał strzały do Ojca Świętego Jana Pawła II. Po tym wydarzeniu kard. Joseph Ratzinger późniejszy papież powiedział: „Fakt, iż macierzyńska dłoń zmieniła bieg śmiercionośnego pocisku, jest tylko jeszcze jednym dowodem na to, że nie istnieje nieodwołalne przeznaczenie, że wiara i modlitwa to potężne siły, które mogą oddziaływać na historię, i że ostatecznie modlitwa okazuje się potężniejsza od pocisków, a wiara od dywizji”.    

         W rok po zamachu, 13 maja 1982 r., Jan Paweł II w Fatimie, gdzie zawiózł śmiercionośną kulę wyjętą ze swojego ciała, powiedział: „W świetle miłości Matki rozumiemy całe przesłanie Pani Fatimskiej. Największą przeszkodą w drodze człowieka do Boga jest grzech, trwanie w grzechu, a w końcu wyparcie się Boga, świadome wyrzucenie Boga ze świata ludzkiej myśli, oderwanie od Niego całej ziemskiej aktywności człowieka, odrzucenie Boga przez człowieka”.
          Nawiązując do błędów, które Matka Boża na początku XX wieku w Fatimie wskazywała ludzkości, Jan Paweł II w czasie swojego pontyfikatu zwracał uwagę na zagrożenie poszczególnych narodów i całego świata apostazją, czyli odchodzeniem od Boga, oraz degradacją moralną.
        Trzy lata po zamachu, 25 marca 1984 r., Papież Polak spełnił fatimską prośbę, poświęcając Rosję Matce Bożej. Potem wprawdzie upadł bezbożny komunizm, który prześladował Kościół, głównie w Europie Środkowej i Wschodniej, jednak nie przestał pogłębiać się kryzys moralny świata, widoczny również w katolickiej części Europy, zbudowanej na korzeniach chrześcijańskich.                                                                  

         Wkrótce Jan Paweł II wskazał, że światu grozi niebezpieczeństwo zastąpienia marksizmu inną formą ateizmu, który wychwalając wolność, zmierza do zniszczenia podstaw porządku naturalnego i moralności chrześcijańskiej.
        Wobec pogłębiającego się w świecie kryzysu wartości, w 2003 r. w adhortacji apostolskiej „Ecclesia in Europa” Papież Polak napisał: „Europejska kultura sprawia wrażenie «milczącej apostazji» człowieka sytego, który żyje tak, jakby Bóg nie istniał” (nr 9)

       Może widzieliśmy obraz Jezusa Dobrego Pasterza niosącego owcę na ramionach. Przekaz tego obrazu jest następujący: przy moim nazwisku i imieniu postawił Bóg dwa słowa: chciany i kochany, chciana i kochana. Te dwa słowa to nasz najcenniejszy skarb. Ceńmy sobie te słowa i róbmy wszystko, aby On, Jezus Chrystus, był też zawsze chciany i kochany przez każdego z nas. Codziennym dobrym, uważnym życiem człowieka wierzącego potwierdzajmy tę prawdę, że Bóg w naszym życiu jest chciany i kochany.

         W tym dniu módlmy się za wszystkich kapłanów, którzy stanęli na naszej drodze życia, a także prośmy o nowe, liczne i święte powołania kapłańskie, zakonne i misyjne.